10 ყველაზე ძვირი ნახათი

ჯეკსონ პოლოკი (1912-1956)
   ნახატის დასახელება: "ნომერი 5"
   ფასი : $140 მილიონი
გაყოდვის თარიღი:02.11.2006

ვილენ დე კუნინგი(1904-1997)ნახატის დასახელება: "ქალიIII" ფასი : $135,5 მილიონი გაყიდვის 2006წლის ნოემბერი

 

 
 

  

პაროდია როგორც ხელოვნება

ლარი მოსით ბუშტებით შესრულებული ფერწერული ტილოების  პაროდია :

ლეონარდო დავინჩის "ჯოკონდა"

სეზანის"ნატიურმორტი"

ბოტიჩელის"ვენერას დაბადება"

ლეონარდო და ვინჩის "ვიტრუვიული ადამიანი"

გრანტ ვუდის"ამერიკული გოტიკა"

 ამ ვიდეოში ტქვენ იხილავთ თუ რამდენად ჰგავს ეს "სურათები" ორიგინალს:

ბიბლიოთეკაში მოძიებული ნაბეჭდი რესურსები

1. რემბრანტი -ფეინ ფრისი (რემბრანტის ცხოვრება და მოღვაწეობა) კოდი-95.14-8 ფ94
2. ზაქარია პ. ”მსოფლიოს ხელოვნების ოსტატები, რაფაელი, ტიციანი, რენბრანტი” კოდი 85.103 8.39
3. მოსეშვილი ”მზე ოქროს ჩარჩოში” 31.77 ბ35
4. коровин валентин иванович искусство и ты კოდი-857k
5. эпоха возрождения  397С კოდი-M328

ლევი ვან ველუვი

ლევი ვან ველუმი,ჰოლანდიელი მხატვარია,მიუხედავად იმისა რომ ის მხოლოდ 26 წლისა,მან გაითქვა თავი მთელ მსოფლიოში თავისი არაორდინალური და ორგინალური ნაწარმოებით,მაგალითად :

 წარმოგიდგენთ მის  კოლექციას "შუქი"(light)

 

ეს კოლექცია თვითონ ლევიმ წარმოგვიდგინა,მან თავი შემოიხვია ფერადი ფალგით,რომელიც სიბნელეში ლურჟი ფერით ანათებს,და სურათი გადაიღო.ამ ღია ცისფერის ქვეში ჩანს ლევის სახის ნაკვთები და მისი თავის ფორმა.

 ხოლო მისი თავი,სხეულისგან ცალკე ობიექტად განიხილება

 

ლევიმ დაამთავრა "Artez Art School  " არნხემში.მისი ნამუშევრები წარდგენილ იქნა ევროპაში,ამერიკის შეერთებულ შტატებში და ჩინეთში.ასევე მან მიიღო ჯილდო "წლის ფოტოგრაფი"   IPA International Photo Awards_სგან.  

აქ წარმოდგენილია მისი სხვა ნამუშევრები და კოლექციები:

კოლექცია"ახალი შეხედვა მშვენიერებაზე"

 ბოლოსთვის შემოვიტოვე მისი ახალი კოლექცია "წამოწყების წყარო"(Origin of the beginning)

 ყოველი ელემენტი თავისი ხელით მოხერხა და ყოველი მონაკვეთი თვითონ ააწყო.ყველანაირი დახმარების გარეშე

ეს მოწყობილობა 30000 ხის ფილით არის აწყობილი

 ალბათ დამეთანხმებით რომ ძალიან საინტერესო და ორგინალურია ;)

სათამაშო კამათელების ავტოპორტრეტი

2010 წელს 35 წლის ასაქში გარდაიცვალა მხატვარი და დიზაინერი ტობიას ვონგი,მის სამახსოვროდ მეგობარმა ფრედერიქ მაქსუენმა "დახატა" მისი ავტოპორტრეტი,სადაც 13138 სათამშო კამათელი

          ამ ნახათის შესაქმნელად მხატვარმა მოიხმარა სკოჩი,ლეიკოპლასტირი და სხვა  

         რატომ 13138 ცალი? ყოველი კამათელი ტობის ცხოვრების დღეა.

       ასევე საინტერესოა,თუ რატიომ გაკეთდა ეს ნახატი იატაკზე.

 თავიდან მხატვარს კეელზე დაკიდება უნდოდა,მაგრამ მერე გაახსენდა რომ ტობი ძალიან თავმდაბალი ადამიანი იყო,და ყოველტვის გახსნილი იყო საუბრისთვის!


თუ როგორ სრულდებოდა ეს ნახატი შეგიძლიათ ნახოთ აქ:

ააკაშ ნიქხალანი

უჩვეულო street art new york_ს ქუჩებში:



ააკაშ ნიქხალანი-უჩვეულო მხატვარია,რომელიც ალამაზებს new york_ის ქუჩებს ფერადი სკოჩით შექმნილ სურათებს

 როგორც ხედავთ ეს არის 3D ნახატები,ხოლო სურათებზე გამოხატულია თვითონ ააკაში.

ის არ თვლის თავის ნამუშევრებს თანამედროვე ხელოვნების შედევრებათ

გაგეღიმათ როცა ათვალიერებდით ამ სურათებს? ეს მისი მთავარი მიზანია

თუ გნებავთ ესტუმროთ მის საიტს ამ ბმულით: მოგეწონებათ დარწმუნებული ვარ!

ტიციანი

 ტიციანი
ტიციანის დაბადების ზუსტი თარიღი არ არის ცნობილი. სიბერეში ფილიპე II-ისადმი მიწერილ წერილში იგი ამტკიცებდა, რომ დაიბადა 1477 წელს, მაგრამ ეს არასარწმუნოა, მისი სიბერისდროინდელი თანამედროვენი ტიციანის დაბადების შესაბამის თარიღს გვაწვდიან, რომელიც უნდა მერყეობდეს 1473-1483 წლებს შორის, მაგრამ თანამედროვე სწავლულების უმეტესობას მიაჩნია, რომ 1490 წელი უფრო შეესაბამება სინამდვილეს. იგი ოჯახში ოთხი შვილიდან უფროსი იყო.

მამა - გრეგორიო ვესელი, დედა - ლუჩია.

მამა, გრეგორიო ვესელი, იყო შესანიშნავი მრჩეველი (საბჭოს წევრი), ჯარისკაცი, პიევე დი კატორის ციხის კომენდანტი და ასევე განაგებდა ადგილობრივ მაღაროებს. მისი ნათესავები, მათ შორის ბაბუა, იყვნენ ნოტარიუსები და ოჯახი მყარად იყო დაფუძნებული იმ ტერიტორიაზე, რომელსაც მართავდა და რომელიც ექვემდებარებოდა ვენეციას.

10 თუ 12 წლის ასაკში ტიციანი და მისი ძმა ფრანსისკო, რომელიც შემდგომ მის კვალს გაჰყვა, გაგზავნეს ვენეციაში ბიძასთან, რომ მოეძებნათ შეგირდის ადგილი მხატვარ სებასტიან ზუკატოსთან.ამ არც თუ ისე ცნობილმა მხატვარმა, რომელიც, შესაძლოა, იყო ოჯახის მეგობარი, ძმები შეიყვანა ჯენტილე ბელინის სტუდიაში, საიდანაც შემდეგ გადავიდნენ მისი ძმის, ჯოვანი ბელინის, სტუდიაში. იმ დროისათვის ბელინები, განსაკუთრებით ჯოვანი, წამყვანი მხატვრები იყვნენ ქალაქში. ამ სტუდიაში იგი დაუახლოვდა ახალგაზრდების ჯგუფს, დაახლოებით თავისი ასაკისას. მათ შორის იყვნენ„ ჯოვანი პალმა და სარინალტა, ლორენცო ლოტო, სებასტიანო ლუჩიანი და გეორგიო დი კასტელფრანკო (რომლის ფსევდონიმია ჯორჯონე) მისი უმცროსი ძმა, ფრანსისკო ვესელი, მოგვიანებით გახდა რამდენიმე სურათის მხატვარი ვენეციაში.

ვესელების ოჯახის სხვა მხატვრები გაჰყვნენ ტიციანის კვალს. მისი უფროსი ძმა ფრანსისკო ვესელი, მხატვრობას ტიციანმა აზიარა (ამბობენ, რომ მან 12 წლის ასაკში დაიწყო მხატვრობა, მაგრამ ქრონოლოგიურად ცოტა ძნელად დასაჯერებელია ეს) იგი ხატავდა წმინდა ვიტოს ეკლესიაში, კადორში. ტიციანისვე ეჭვიანობის გამო ფრანსისკო ჩამოშორებულ იქნა მხატვრობიდან და გაამწესეს ჯარისკაცად. შემდგომში მან ვაჭრობას მიჰყო ხელი.

მარკო ვესელი, რომელიც მარკო დი ტიციანოდ არის ცნობილი, იყო ტიციანის ნათესავი. იგი დაიბადა1545 წელს. იგი მუდმივად ბოლომდე თავისი ოსტატის გვერდით იყო და შესიწავლა მისი მეთოდები. სავარაუდოდ, მას უნდა დაეხატა ჰერცოგის სასახლეში “ჩარლზ V შეხვედრა“ და “კლიმენტ VII“.

ოჯახის მეორე სანათესაო შტოდან იყვნენ: ფაბრიციო დი ეტორე, ასევე მხატვარი, რომელიც გარდაიცვალა 1580 წელს; მისი ძმა, ჩეზარე, რომელმაც ასევე დაგვიტოვა რამდენიმე სურათი და რომელიც ცნობილია თავისი წიგნით გრავიატურების შესახებ.

ტომაზო ვესელიც მხატვარი იყო, რომელიც გარდაიცვალა 1620 წელს. იყო სხვა ნათესავიც ჯიროლამო დანტე, ღრმად განსწავლული, რომელიც ჯიროლამო დი ტიციანად არის ცნობილი. იგი მხატვარს ეხმარებოდა მუშაობაში.

ტიციანის რამდენიმე მოსწავლე და შეგირდი ცნობილი გახდნენ შემდგომ. მაგ: პარის ბორდონი, ბონიფაციო და ელ გრეკო (დომინიკოს თეოკოპულოს) რომელიც მხატვართან მუშაობდა მისი სიცოცხლის ბოლო წლებში.

ტიციანის ტალანტი ფრესკების მოხატვაში გამოვლინდა. მან მოხატა 1511 წელს, პადუაში კარმელიტას და სკუოდა დელ სანტოს ეკლესიები. ზოგიერთი მათგანი დღესაც შემორჩენილია, მათ შორის “შეხვედრა ოქროს კარიბჭესთან“ წმინდა ანტონი პადუელის ცხოვრებიდან 3 სცენა , “ახალგაზრდა ქალის მკვლელობა მისი ქმრის მიერ“ და ა.შ.

პადუადან ტიციანი დაბრუნდა ვენეციაში და 1513 წ. მიიღო ბროკერის პატენტი (ლიცენზია) და გახდა სამთავრობო სამუშაოების ზედამხედველი. განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევდა (მეთვალყურეობდა) ჯოვანი ბედინის მიერ ჰერცოგის სასახლეში, დიდი კონსულის დარბაზში, დაუმთავრებელი სურათის დასრულებას.

1516-1518 წწ. მან დასრულა “ასუნტა“ დიდი ფრესკა. 1510 წელს გარდაიცვალა ჯორჯონე, 1516 წელს კი მოხუცი ბედინი, ტიციანი დარჩა მეტოქის გარეშე. 60 წლის მანძილზე ის იყო შეუცვლელი ოსტატები ვენეციური მხატვრობისა.

1516-1530 წლებში, რომელსაც შეიძლება ეწოდოს მისი სიმწიფისა და დაოსტატების ხანა, მხატვარი გადაერთო ადრეულ ჯორჯონესეული სტილიდან, უფრო დიდი და კომპლექსური ქმნილებების შექმნაზე და პირკეტად სცადა მონუმენტური სტილი.

1518 წ. ფრარის ეკლესიის მაღალ საკურთხევლისათვის მან შექმნა თავისი ცნობილი შედევრი “ქალწულის ცდუნება (მითვისება)“. ამ სურათს მოჰყვა ნამუშევართა სერიები, რომლებშიც ტიციანმა მოგვცა წმინდანთა და მათი მლოცველების ერთიანი ჯგუფის მოძრაობის ახალი კონეფცია, რომელიც განსხვავებულ არქიტექტურულ ჩარჩოებშია გადაწყვეტილი.

ამ დროისათვის ტიციანი იყო დიდების მწვერვალზე. ამავე პერიოდს ეკუთვნის მეტად უჩვეულო ნამუშევარი “პეტრე წამებულის სიკვდილი“ (1530), სან ზანიპოლოს ყოფილ დომენიკურ ეკლესიაში, რომელიც 1867 წელს ავსტრიელების მიერ ნასროლმა ჭურვმა დაანგრია. მისი მხოლოდ ასლია შემორჩენილი. მხატვარი, ამავდროულად, აგრძელებდა მადონების სერიის ხატვას, რომლებსაც იგი მშვენიერი პეიზაჟების ფონზე ქმნიდა. ამის დასტურია ლუვრში დაცული მისი “მადონა კურდღლით“, ამავე პერიოდს მიეკუთვნება ასევე ლუვრში დაცული მისი მეორე ნამუშევარი „დაკრძალვა“. მითოლოგიური სცენებია გამოსახული მის ნამუშევრებზე „თავაწყვეტილნი“ (დაცული პრადოში) და „ბახუსი და არიადნე“ - ლონდონში.

1525 წელს იგი დაქორწინდა ლედი სესილიაზე. ამ ქორწინებიდან მათ შეეძინათ პირველი ვაჟი პომპონიო, რომელსაც მოჰყვა ორი (შესაძლოა სამი) შვილი, რომელთა შორის იყო მისი საყვარელი ორაზიო, რომელიც შემდგომ მისი ასისტენტი გახდა.

1530 წელს მისი მეუღლე გადაჰყვა გოგონას ლავინიას, მშობიარობას და ტიციანმა შეიცვალა სახლი და ოჯახის გაძღოლა სთხოვა თავის დას, ორზას. ამ სახლის მოძებნა ახლა ძნელია, მაშინ კი იგი მდებარეობდა ბინ გრანტეში, ვენეციის სულ ბოლოში, ფეშენებელურ გარეუბანში, ზღვის პირას, ლამაზი ბაღებითა და ულამაზესი ხედით.

შემდგომი პერიოდის განმავლობაში (1530-1550) ტიციანმა დახვეწა ხელწერა, რაც კარგად ჩანს მის „წმინდა პეტრე წამებულის სიკვდილში“.

ვენეციის მთავრობა უკმაყოფილო იყო ჰერცოგის სასახლეში წარმოებული სამუშაოებისადმი ტიციანის უყურადღებობით. 1538 წელს მას უბრძანეს, უკან დაებრუნებინა ის ფული, რომელიც მიიღო ამ სამუშაოებისათვის და მის ადგილზე დაინიშნა მისი მეტოქე მხატვარი პორდენონი. რატომღაც წლის ბოლოს პორდენონი გარდაიცვალა და ტიციანი, რომელიც ამასობაში გულმოდგინედ მუშაობდა და ხატავდა „კადორის ბრძოლას“, აღადგინეს თავის უფლებებში. ამ ბრძოლის სცენა (ძირითადი სცენა) დაიკარგა ვენეციელი მხატვრების სხვა ძირითად სცენებთან ერთად დიდი ხანძრის დროს, რომელმაც გაანადგურა დოჟის სასახლეში ყველა ძველი სურათი, 1577 წელს. ეს სურათი გვიჩვენებდა ვენეციელი გენერლის, დ'ალვიანოს, თავდასხმას მტერზე.

თავისი კარიერის დასაწყისიდანვე ტიციანი წარმოგვიდგა როგორც პორტრეტების ჩინებული მხატვარი. თავის ქმნილებებში, როგორიცაა: “ელენორა დე გონზაგა“, “ურბინოს ჰერცოგინია“, “ფიტის სასახლეში“, იგი ხატავდა მსგავსებებს პრინცების, დოჟების, კარდინალების, ბერების, მხატვრებისა და მწერლების სახეებთან. ოსტატურად ამსაგვსებდა რეალურ პიროვნებებს.

ტიციანს ჰქონდა საყვარელი ვილა მანზას მაღლობის სიახლოვეს, რომლიდანაც იგი ახორციელებდა ძირითად დაკვირვებებს პეიზაჟების ფორმასა და ეფექტზე.

1546 წელს იგი ეწვია რომს და მიიღო საპატიო მოქალაქეობა, ამ ტიტულის მქონე იყო მისი წინამორბედი მიქელანჯელო. სიცოცხლის ბოლო 25 წლის მანძილზე (1550-1576 წ) მხატვარი ძირითადად მუშაობდა მეფე ფილიპე მეორისათვის და, როგორც პორტრეტის მხატვარი, იგი მეტად თვითკრიტიკული იყო. ზოგიერთი სურათი მთელი ათი წლის განმავლობაში იდო მის სტუდიაში და არ უბრუნდებოდა მფლობელებს, ცდილობდა რა მხატვარი გარკვეული შტრიხების დამატებას და ნახატების დახვეწას. მან ასევე დაასრულა ბევრი ადრინდელი ნამუშევარი, თავისი მოსწავლეების დახმარებით. ამასთანავე, წარმატებით ართმევდა თავს უამრავ პრობლემას.

ტიციანმა დააქორწინა თავისი ერთადერთი ქალიშვილი ლავინია, რომელიც ძალიან უყვარდა და რამდენჯერმე დახატა კიდეც. მისი მეუღლე იყო კორნელიო სარჩინელი. ლავინიამ წარმატებით შეცვალა საოჯახო საქმეებში განსვენებული მამიდა ორზა. ტიციანის დიდი შემოსავლის წყალობით, მას თავისი ადგილი ეკავა საზოგადოებაში. ქორწინება შედგა 1554 წელს. 1560 წელს კი იგი ბავშვის გაჩენას შეეწირა.

ბოლო წლების უდიდესი შედევრი “Pიეთა" არის ტანჯვის დრამატული სცენა. როგორც ჩანს, იგი გამიზნული იყო მისი სარკოფაგის (საფლავის) სამლოცველოსთვის.

ტიციანი გარდაიცვალა 1576 წელს, შავი ჭირით.
ახლა კი წარმოგიდგენთ მის შედევრებს: